موسیقی عجیبی ست مرگ...
بلند می شوی
و چنان آرام و نرم می رقصی
که دیگر هیچکس تو را نمی بیند.
(گروس عبدالملکیان) نوشته شده توسط خانم حاجیان(مامان زهره جونم) در وبلاگشون(باران)
........
نت رفتنت...
موسیقی مرگ من است.
هر گاه دلم...
از یاد تو...
وجودتو...
غافل شود
موسیقی مخوف مرگ جدایی و فراق
شروع به نواختن می کند
گوشم را پر میکند از تنهایی
صدایش دلم را می لرزاند
اما بودنت تولد دوباره عشق است
همیشه با من بمان.
دل نوشته ی باران
نت رفتنت موسیقی ی مرگ من است ... و براستی مگر چیست این نت و چه دیده اند از این هیولا؟؟!! وب بس خوشکله و ایضا مالکش نیزز به احتمال قریب به یقین. هنوز توی ادما سلیقه هست راستی سلام
سلام..
زیبا بود.
-------
زندگی بهم یاد داده که از تک تک لحظاتش استفاده کنم چون شاید فردایی نباشد یا من نباشم و دیگر اینکه زندگی صحنه ی یکتای هنرمندی ماست/هر کسی نغمه ی خود خواند و از صحنه رود/صحنه بیوسته به جاست /خرم ان نغمه که مردم بسبارند به یاد