گذرگاه دلتنگی

 

‫ در گذرگاه دلتنگی

‫ تمام غصه ی دوری و فراق عزیزم را می گریم،

‫ و زمین حسرتها را

‫ با آرزوهای طول و دراز چنگ می زنم

‫ تا مشتی از داشتن هایش را به دست بگیرم،

‫ حسرت دیدارعزیزم را

‫ آرزوی بودن

‫ و داشتن او

‫ در کنارم

  .

‫ و لمس قطرات مهربانیش

‫ بوییدن عطر حضورش

‫ و دیدن گل خنده هایش

  .

‫ میدانم!...

‫ میدانم

‫ روزی رسد که یا رب گفتن هایم...

‫ دلتنگی و اشکهای دلتنگیم...

‫ ابر غصه ام را طوفانی می کند

‫ و بارانی می آید از سوی دوست

‫ باران مهربانی

‫ که اشکهای دلتنگیم را

‫ می شوید

‫ و شبنم لبخند را بر لبانم می نشاند

  .

‫ شکر می گویم خدایی را

‫ که مهر و صبوری را نشانی گذارد،

‫ و پیغمبر دوستی را

‫ برای آرامش دل ناآرامم فرستاد.

 دل نوشته ی باران

تقدیم به داداش عزیزم که خیلی دلتنگشم