اشک بی پناهی

اشک بی پناهیش راهش را خوب بلد است
تنها گونه ی بی تاب بی پدری را در پیش می گیرد
و به چشمان پر از درد تنهایش لبخند می زند.

و پشت سایبان پلکهای کوچکش جمع میشود
چقدر این حجم اشکها برای چشمان کوچکش سنگین است!

بغض بی رحمی روزگار
چنگ می زند بر دل پاره پاره شده اش.

چقدر سخت است
دیدن دستان
رو به سوی آسمانی که
به انتظار لقمه ی محبت
و نوازش آرامش بخش دستان خداوندی گشوده شده است!

دل نوشته ی باران