ترنم باران
بوی شعر... بوی نم خاک هوای تو... مستم کرده است. غزل های شعرم... تو را می سرایم... با ترنم بارانی تازه.ترنم باران
بوی شعر... بوی نم خاک هوای تو... مستم کرده است. غزل های شعرم... تو را می سرایم... با ترنم بارانی تازه.مشاعره: روزگار می گذرد...
روزگار خواهد گذشت
حتی بی من!
چگونه اش را نمی دانم!
حتی اگر هم به سختی باشد
این نیز هم بگذرد.
(آزاده.م)مهربونترین دوست و خواهرعزیزم
............
روزگار می گذرد ...
شاید بی تو!
اما زمان می ایستد بی تو!
قلبم تپشش را متوقف می کند بی تو!
چشمانم بینای اش را
به جاده انتظار آمدنت تقدیم می کند!
دستان خالی از حضور تو
به پنجره غصه زل می زند.
زمانم می ایستد!
ثانیه های بی تو
مرگ را به تماشایم می آورد.
کنارم بمان
روزگار بی تو
برایم نمی گذرد.
دل نوشته ی باران
کاش...
کاش...
در آسمان لاجوردی
روی شانه ی ابر
سبک بال و تازه نفس تکیه می دادم
و مرا تا شهر آرامش می برد
.
انتهای آسمان شهرمان
که من باشم و تو
.
کاش پرنده ای بودم
بال می زدم و دور می شدم
از این همه هیاهو و ناآرامی
که چنگ می زند به دلم
.
کاش ستاره ای بودم
و شبها در دل کویر چشمک زنان
روشنایی و امید می دادم
.
کاش خورشیدی بودم
نور و یاری را
به خانه های خسته می تاباندم
.
اما حیف کاش هایم
در بستر رویا خواب مانده
.
دل تنها و گرفته ام
در آرزوی کاش ها
در حسرت می میرد.
دل نوشته ی باران
بی وفایی
تکیه دادم به دیوار دلتنگی ...
زیر لب زمزمه کردم بی وفایی ات را
و چشمان غم زده ام
به وفای عشقت بارید.
دل نوشته ی باران
مسافر من...
مسافرمن
تو خواب رفته ای
و من تا سپیده دم نگاهم را
به چهره معصوم و دوست داشتینت سپردم
تا تمام خاطرات کودکی و بزرگ شدنمان
در حیاط قدیمی را به تصویر بکشم.
تمام شیطنت های کودکی ات را
که لبخندی آرام بر لبانم می نشاند.
تمام تنهای ام را
با نقش زیبای با تو بودن
و خوشبختی تو فراموش میکردم .
اما تو قصد دوری را در سر پروراندی
من می مانم با خاطرات خوش از کودکی
من می مانم و چشم انتظاری تو!
بغض گلوی خموش
و خسته از فریادهایی که بودن تو را می خواند
چنگ می زند به رویاهای زیبایی که برای تو ساخته ام.
لعنت به فاصله و فراق
تنها اوست که تو را از من جدا کرد.
چه بگویم ؟
چه کسی را برای دردهایم فریاد کنم؟
خود را تنها می بینم
با یک مشت خاطره از تو
و هزار حرف نگفته.
عزیزتر از جانم
ای کاش برای آخرین بار بگذاری
در آغوشت بگیرم و
بر شانه هایت ببارم .
اما افسوس که نه بغض میشکند
نه اشکی جاری .
تو را با لبخند بدرقه خواهم کرد
تا تنها یادگارت باشد.
مسافر من
عزیزتر از جانم
تو را می سپارم به مهربانی
که تمام امید من است.
تو را به خوشبختی
امید
لبخند
شادی
می سپارم
.
دل نوشته ی باران
مشاعره:موسیقی مرگ
موسیقی عجیبی ست مرگ...
بلند می شوی
و چنان آرام و نرم می رقصی
که دیگر هیچکس تو را نمی بیند.
(گروس عبدالملکیان) نوشته شده توسط خانم حاجیان(مامان زهره جونم) در وبلاگشون(باران)
........
نت رفتنت...
موسیقی مرگ من است.
هر گاه دلم...
از یاد تو...
وجودتو...
غافل شود
موسیقی مخوف مرگ جدایی و فراق
شروع به نواختن می کند
گوشم را پر میکند از تنهایی
صدایش دلم را می لرزاند
اما بودنت تولد دوباره عشق است
همیشه با من بمان.
دل نوشته ی باران
مشاعره:نفس های تو...
نفسم بند می آید
در هوایی که درد دارد نفس کشیدنت
جان می دهم
به دل«باز» ت
دلباخته ی
عشق بازی.
(شایان شایان)
................
نفسم بند می آید
در هوایی که نفسهای تو بند می شود.
نفس تو حضور خداست
این بودنت را از من مگیر.
دل نوشته ی باران
...............
کاش...
هوای نفس کشیدنت بودم
که به هر دمی ببوسم قلبی را
که محل اسکان خداست.
(فاطمه.ب)
................
تو نفس هایم باش
که با هر دمی
وجودت را
بودنت را
استنشاق کنم.
دل نوشته ی باران
مشاعره: دستهایت را دوست دارم...
دستهایت را دوست دارم
حتی وقتی در بای بای لحظه ی بدرود
برای روزها از دستهایم جدا می ماند.
(هاجر.ه)
..................................................
دستهایت را دوست می دارم
آنگاه که دستهای پر اشتیاق مرا می گیرند
دستان مهرت را
به نشانه ی سلام و آغازی دوباره تکان بده
بدرود گفتن را کمی به تاخیر انداز.
دل نوشته ی باران
مشاعره: دعا کردم تو را ...
دعا کردم تو را
بازم با چشمی که نخوابیده...
(محمد حاجی زاده)
.....................................................
دعا کردم تو را
در نیمه های شب تنهایی ام
.
دلم را سپردم به دعای سحری
که صدای هق هق ام را شنواست
.
چشمم از بی تابی تو خواب ندیده
چشمم همچو دستانم رو به سوی آسمان امید
تو را دعا می کند
تو را که عزیز تر از جانی.
دل نوشته ی باران
بانوی من
بانوی من ...
موج نگاهت
مرا به عمق دریای مهربانیت کشانده.
با پاهای تاول زده
از بی مهری و تنهایی
بر شنهای ساحل دلت قدم نهادم
با چوبکی از جنس عشق
نامم را حک کردم.
می دانم می دانم!
آنقدر ساحل عشقت پهناور است
که با تمام وجود شنهای دلت را بی حرکت می گذاری
تا نامم بر هم نخورد
زیرا تمام نامهای حک شده را
با تمام وجود نگه داشته ای.
من دیوانه جزر و مد دریای توام دانستی؟!
تقدیم به مامان زهره عزیزم(خانم حاجیان)
دل نوشته ی باران
پرنده ی آسمان بهشت
م: مهربانیت رود ایست جاری
بر دلهای خسته.
ر: روح بزرگت پرنده ی آسمان خدایست
که اوج می گیرد تا آسمان بهشت.
ت: تمام مهر و وفا و گذشت را
از چشمان آرامت وام گرفته ایم.
ض: ضامن تمام گناهانم باش
تا شافعم باشی در پیشگاه پروردگار
ی: یال اسب را دیده ای
که چه زیبا طنازی می کند برای نسیم
تو همچو یال اسبی مانی
که در هوای عشق خدایی طنازی می کند.
ای مهربانترین آفرینش
تو رامی ستایم
که تمام وجودت نشان از خدایی دارد
که در این نزدیکی ایست.
این دل نوشته تقدیم به آقای مرتضی عطایی عزیز الگوی ایثار و از خود گذشتگی .
آقای عطایی یکی ازدوستان خوب مامان زهره عزیزم هستن و یکی از انسانهای بزرگ و خاصی
که در سفرم با ایشون آشنا شدم. جانباز شیمیایی که تنفس شون مشکل داره برای سلامتیشون
دعا کنیم.
دل نوشته ی باران