تو گل بودی ...
من خار آن گل
تو رابوییدن لذتی دارد
اما ... خار چه لذتی ؟!...
عطر مشامت در آسمان گیتی پراکند
اما من چه سود ؟...
تو عشق را زنده کردی
اما من رنج را ... درد را ...
ای گل خوشبوی بهاری
این خار را
هرچند حاصلی ندارد
اما به رسم عاشقی تنها مگذار .
دل نوشته ی باران
بسیار زیبا بود آفرین باران
هیچ وقت خودت رو دست کم نگیر
موفق باشی
مرسی آقا مهدی شما لطف دارید
ممنون که سر میزنید و نوشته های این شاگرد رو دنبال می کنید
چشم سعیمو می کنم سپاس فراوان