سرگردان

  ‫سر گردان...‫  

  کلمه ای است مبهم‫  

  اما پر از معنا و معما  

  . 

  ‫منم سرگردان ...‫  

  سرگردان و حیران‫ در این زندگی  

  ‫در گیتی ‫پر ز هیاهو‫ گم شده ام!  

  در این میان‫ همچو آهویی   

   که از مادر گمشده است  

   در جنگل پر از هیاهوی زندگی سر گردان شده ام  

  ‫آه سرگردانی‫ ، حیرانی...  

  ‫چه بگویم‫ که ناگفته ها زیاد است  

  ‫دلم تنگ است و حیران‫   

  حیران در فراق و هجران‫  

  حیران از این وجود‫  

  که نمیدانم به ناکجا آباد می رسد؟!...   

  ‫ای کاش عشقی در دلم لانه می کرد‫  

  همچو گنجشککی‫ که در لانه ی خویش‫ در انتظار یار‫ 

  نگاهش حیران راه است‫ و بس  

  ‫آه عشق... ‫جدایی‫... سرگردانی  

  . 

  ‫به کدام سو بشتابم؟‫  

  به که دل بسپارم‫؟  

  به که بگویم از دل خسته و رنجورم‫؟  

  عشق خموشم را به که بگویم‫ ؟  

  تا روشن شود وجودم‫  

  از وجود ماه‫ که شبها نگاهم سرگردان اوست  

  ‫و در آسمان خموش تنهایی به دنبال او می گردم  

‫  خدایا...

‫

   کی مرا می رهانی‫از این حیرانی و سرگردانی  

‫  خسته ام‫...  

  خسته تر از هر روز و هر شب‫  

  دلم حیران توست‫   

  دلم حیران اوست  

  ‫مرا برهان که دیگر طاقتم طاق شده است‫  

  مرا برهان از این کلمه به ظاهر ساده‫  

  اما پر از ابهام‫ مرا برهان !...   

   

  دل نوشته ی باران