ترنم باران
بوی شعر... بوی نم خاک هوای تو... مستم کرده است. غزل های شعرم... تو را می سرایم... با ترنم بارانی تازه.ترنم باران
بوی شعر... بوی نم خاک هوای تو... مستم کرده است. غزل های شعرم... تو را می سرایم... با ترنم بارانی تازه.دوری دوست
گر چه صبر من از روی دوست ممکن نیست
همی کنم به ضرورت چو صبر ماهی از آب.
آقامون سعدی
.
گر چه دوری از دوست کم صبری مرا به رخم می کشاند
اما باز صبر پیشه خواهم کرد از آن دوست.
دل نوشته ی باران
مشاعره: قاصدک
چقدر سخت است دلتنگ قاصدک بودن
در جاده ای که درآن
هیچ بادی نمی وزد.
زهره حاجیان(مامان زهره)
.
قاصدک عشق را
در جاده ی انتظار
با نفس هایم سوی تو روانه کردم
اما جاده ی تو هیچ وزش بادی را پذیرا نبود.
ای عزیزتر از جانم
تا به کی قاصدکم را
در انتهای جاده ی انتظار نگه خواهی داشت؟!
قاصدک در مسیر عشق تو
ذره ذره شده است!
او را پذیرا باش
که خبر از بی قراری عشق مرا آورده.
دل نوشته ی باران
مشاعره: زخم
این زخم روی سینه ام
از کدام نبرد باز مانده؟!
تو که بسته بودی
به تمام زخم هایم
خودت را .
شاعر:کامران رسول زاده
نوشته شده تو سط زهره حاجیان(مامان زهره)
.
آری ...
خود را بر زخم هایت بسته بودم
زخم قلبت را با عشقم درمان خواهم کرد
دردت را با خود خواهم برد
و مرهمی خواهم شد
بر دل پر از مهرت.
دل نوشته ی باران
مشاعره : بوی عطر
عطر های خوب
شیشه خالیشان هم
بعد از سالها هنوز بو می دهد
مثل جای خالی تو.
رها سپهری
.
عطر وجودت را
در شیشه خالی قلبم پر کردم
تا هوای دلم جز تو
بوی دیگری به خود نگیرد .
دل نوشته ی باران
غرق رویا
غرق می شوم در رویای با تو بودن
نجاتم ندهید!...
بگذارید بمیرم در رویای زیبایش .
دل نوشته ی باران
سایه ی رهگذر
سایه ی رهگذری بر دیوار دلم نقش ببست
دل حیران زده ام
خو بگرفت به سایه ی رهگذر رویایم .
روزی خواهد آمد که سایه ی خیال ملموس شود
تا به آن روز خیره می مانم به دیوار دلم .
دل نوشته ی باران
فقط برای خود هستم
فقط برای خود هستم...
خودی که تنها سرمایه اش
یک دل خسته با کوله باری از غصه .
اما گوشه ای از این دل کوچک
هنوز مهربانی هست
که نثارش کردم .
اما چه سود که مهربانیم
نامهربانی پاسخ شنید.
دل نوشته ی باران
ای کاش کودکی بودم ...
ای کاش کودکی بودم ...
که با نگاه معصوم و آمیخته با شیطنت
دنیایی می ساختم از جنس رویا
رویایی که در آن شن های ساحل را
با پاهای کوچکم به بازی می دادم
و با دستان کوچکم همه زیبایی را
در خاک بازی می آفریدم.
با نوازش مادر می آرامیدم
با بوسه های پدر تمام محبت و مهربانی را احساس می کردم.
چه زیباست کودکی
که بی ادعا و بی دغدغه
زندگی را به کام می شود شیرین ساخت.
ای کاش کودکی بودم...
بی هوا؛ بی فکر فردا
پرواز می کردم در آرزوها و رویاها
مثل یک پرنده بال می گشودم
رو به سوی آسمان نیلی و آرام بخش خدا.
دل نوشته ی باران
باران عشق
باران می بارد ...
عشق خدایی جاری می شود بر سفره زمین
ماهی می شوم
غرق می شوم در بارش عشق خدایی
از شوق دیدار خدایم می میرانم دل خسته و دلتنگ را
روح می دمد بر دل خسته و بی عشقم
زنده می شود قلبم
با عشق بی کران پروردگار
خیس می شوم با قطره قطره مهربانی
دل نوشته ی باران
پروانه امید
پروانه امید بر گل زندگی خواهد نشست
در باغ قلبت را بگشا
که پروانه های امید اوج بگیرند در آسمان دلت.
دل نوشته ی باران