ای کاش کودکی بودم ...

   

   ای کاش کودکی بودم ...

   که با نگاه معصوم و آمیخته با شیطنت 

   دنیایی می ساختم از جنس رویا 

   رویایی که در آن شن های ساحل را 

   با پاهای کوچکم به بازی می دادم 

   و با دستان کوچکم همه زیبایی را 

   در خاک بازی می آفریدم. 

   با نوازش مادر می آرامیدم 

   با بوسه های پدر تمام محبت و مهربانی را احساس می کردم. 

   چه زیباست کودکی  

   که بی ادعا و بی دغدغه  

   زندگی را به کام می شود شیرین ساخت.  

  ای کاش کودکی بودم... 

   بی هوا؛ بی فکر فردا  

   پرواز می کردم در آرزوها و رویاها 

   مثل یک پرنده بال می گشودم 

   رو به سوی آسمان نیلی و آرام بخش خدا. 

    دل نوشته ی باران