ترنم باران
بوی شعر... بوی نم خاک هوای تو... مستم کرده است. غزل های شعرم... تو را می سرایم... با ترنم بارانی تازه.ترنم باران
بوی شعر... بوی نم خاک هوای تو... مستم کرده است. غزل های شعرم... تو را می سرایم... با ترنم بارانی تازه.اجبار...
اجباریست بر روح و جانم.
اجبار...
عشق را زیر خاک دل دفن کرد،
دل را به مرگ محکوم کرد،
روح را سرگردان کرد.
اجباریست بر تمام بودنم
اجباریست بر نفس کشیدنم.
دل نوشته ی باران
تارهای واهی عشق و مهر
داشتم زندگی ام را می کردم
آمدی
و غرق در رویایم کردی و رفتی
غرق تلخی تنهایی و نامهربانی
.
مثل تارهای عنکبوت بر دلم تنیدی
و همه ی دنیا را بر چشمان شادیم بستی
.
اما دل خسته ام از تارهای واهی عشق تو
به ستوه آمده است
.
چنگ می زنم بر تارهای تنیده از توهم عشق و مهرت
می گذرم از این دنیای ریا و بی مهری و عشق
.
آه آزادی...
نفس می کشم آزادی را
رهایی را...
ماهی می شوم
و غرق می شوم در رویای آرامش و امید خدایی
.
برو...
بگذار بار دیگر زندگی را استنشاق کنم.
دل نوشته ی باران
قفس تردید
دل به دنبال عشق بود
و ناگه اسیر گشت
زندانی قفس تردید گشت.
فریاد که دل گشت اسیر
و عشق نافرجام.
دل حیران زده ام
در حسرت جرعه ای عشق می سوخت
و پل تردید ویرانش ساخت.
آه می کشم تمام آزادی را،
که اکنون زیر خروارها آوار تنهایی و حیرانی دفن شده ام.
دل نوشته ی باران
پاییز، زیبا سرای عشق
دختر پاییز ...
ای زیبا سرای عشق
دمی بنواز آرامش را
بر دل خسته ام،
با ترنم باران مهری آشنا.
دل نوشته ی باران
لبخند پاییزیت
شادی پاییز را رهسپارت کردم،
لبخند پاییزیت را برایم پست کن،
صندوق پستی دلم خالیست.
دل نوشته ی باران
خیابان مهر
یادت هست؟
آن دختر نابینا
با عصای سپید دل
صدایت زد آقا خیابان مهر کدام است؟
تو گفتی: خیابان مهر نداریم !
بدون هیچ حرفی از کنارت گذشت.
آن نابینا من بودم
که دلم روشن بود،
اما چشمانم در حسرت دیدار مهر نابینا!
دل نوشته ی باران
دختر پاییز
دختر پاییز
ای زیبا سرای عشق
دمی بنواز آرامش را
بر دل خسته ام
با ترنم باران مهری آشنا.
دل نوشته ی باران
بوی پاییز
بوی خوش پاییز،
یک فنجان چای داغ.
شال گردن عشق را
محکم تر گره بزن.
با دستکش های امید
دستان دلت را
گرم کن.
با لبخندی از جنس مهر
زردی پاییز را
سبز کن.
دل نوشته ی باران