دلم آرامش می خواهد...

  

 خدایا مرا برهان... 

 از این دیار درد و بی کسی 

 خدایا پس کجایی مثل یک کودک بی پا دستانم را بگیری؟! 

 تا راه رفتن بیاموزم. 

 کجایی که با نوازش خدایی ات 

 دلم را لمس کنی 

 و نوازش های مهرت را احساس کنم 

 بسا آرام گیرم. 

 دلم تو را می خواهد... 

 که در خلوتی در گوشه ای از این دیار پر از درد... 

 در این دیار غربت پر ز هیاهو 

 من باشم و تو .

 سکوتم را... 

 درد و دلتنگیم را 

 فریاد کنم. 

 صدایم به آسمان برسد 

 و ابرها و پرنده ها 

 فریادم را به دربان عرش تو رسانند. 

 شاید بیایی و آرامشم باشی. 

 خدایا کجایی که دلم کمی آرامش و نوازشت را می خواهد... 

 کجایی تا بر سجده در پیشگاهت... اشک بریزم 

 و تو اشکهایم را با آرامش پاسخ گویی. 

 دل نوشته ی باران