بانوی من

 

 بانوی من ... 

     موج نگاهت  

          مرا به عمق دریای مهربانیت کشانده.  

 با پاهای تاول زده  

         از بی مهری و تنهایی 

                 بر شنهای ساحل دلت قدم نهادم 

                                    با چوبکی از جنس عشق 

                                                        نامم را حک کردم. 

 می دانم می دانم! 

             آنقدر ساحل عشقت پهناور است 

                            که با تمام وجود شنهای دلت را بی حرکت می گذاری 

                                           تا نامم بر هم نخورد 

                                                            زیرا تمام نامهای حک شده را 

                           با تمام وجود نگه داشته ای. 

 من دیوانه جزر و مد دریای توام دانستی؟! 

تقدیم به مامان زهره عزیزم(خانم حاجیان) 

دل نوشته ی باران