در آسمان ها جستجویت کردم
ستاره و ماه و تاریکی شب را یافتم.
در زمین حیران در پی تو گشتم
اما جز سبزی درختان و ماهی و زلالی آب
و نفس های بریده بریده ی بنده هایت چیزی نیافتم.
به کدام راه روم؟
به کدام عبادتگاه سجده زنم؟
به کدام مخلوقت روی زنم؟
آه دلم حیران توست
و در بیابان غفلت و دوری از تو
لبان دلم ترک خورده است.
تشنه ی مهر و عشق توام
تشنه ی جرعه ای انسانیت.
آری سالهاست به دنبال تو می گردم
اما غافل از اینکه
آسمان با ستاره و ماه و خورشید
جلوه زیبایی توست!
زمین با درخت و دریایش
با نفس های بریده آدمهایش
جلوه عشق و کرامت توست!
ندانستم که دل پاک و پر از عشق و مهر
جلوه توست!
ندانستم که تو خود عشق هستی!
خود مهر و زیبایی!
دل نوشته ی باران
مهر پایان گرفت،
اما مهر تو تا ابد
در دلم جان بگرفت.
پاییز خوشبختی را
بدرقه ات خواهم کرد
تو فقط گل مهر و عشق را
در دلم قلم بزن.
دل نوشته ی باران
با تولد عشق تو
گلی کاشتم از جنس یاس محبت.
هر روز صبح
پنجره احساس را می گشایم رو به سوی بودنت
تا مست شوم از بوی عشق.
تمام آرزو و امید فردایم
گل یاسی بود،
در گلدان دلم.
آب و کودش عاشقانه های دل مجنونم بود.
من عشق دادم،
و گل یاس بوی خوش آرامش.
روزها از پی هم می دویدند
و دل نابینا از عشق گل یاس.
آسمان چشم حسادت بگشاد
به گل یاس و گلدان پر از عشق دلم.
ناگه آسمان طوفانی شد
و گل یاسم را با خود برد.
تنها خاک تنهایی و دلتنگی را جا بگذاشت.
دل نوشته ی باران
اجباریست بر روح و جانم.
اجبار...
عشق را زیر خاک دل دفن کرد،
دل را به مرگ محکوم کرد،
روح را سرگردان کرد.
اجباریست بر تمام بودنم
اجباریست بر نفس کشیدنم.
دل نوشته ی باران
داشتم زندگی ام را می کردم
آمدی
و غرق در رویایم کردی و رفتی
غرق تلخی تنهایی و نامهربانی
.
مثل تارهای عنکبوت بر دلم تنیدی
و همه ی دنیا را بر چشمان شادیم بستی
.
اما دل خسته ام از تارهای واهی عشق تو
به ستوه آمده است
.
چنگ می زنم بر تارهای تنیده از توهم عشق و مهرت
می گذرم از این دنیای ریا و بی مهری و عشق
.
آه آزادی...
نفس می کشم آزادی را
رهایی را...
ماهی می شوم
و غرق می شوم در رویای آرامش و امید خدایی
.
برو...
بگذار بار دیگر زندگی را استنشاق کنم.
دل نوشته ی باران
دل به دنبال عشق بود
و ناگه اسیر گشت
زندانی قفس تردید گشت.
فریاد که دل گشت اسیر
و عشق نافرجام.
دل حیران زده ام
در حسرت جرعه ای عشق می سوخت
و پل تردید ویرانش ساخت.
آه می کشم تمام آزادی را،
که اکنون زیر خروارها آوار تنهایی و حیرانی دفن شده ام.
دل نوشته ی باران
دختر پاییز ...
ای زیبا سرای عشق
دمی بنواز آرامش را
بر دل خسته ام،
با ترنم باران مهری آشنا.
دل نوشته ی باران
شادی پاییز را رهسپارت کردم،
لبخند پاییزیت را برایم پست کن،
صندوق پستی دلم خالیست.
دل نوشته ی باران
یادت هست؟
آن دختر نابینا
با عصای سپید دل
صدایت زد آقا خیابان مهر کدام است؟
تو گفتی: خیابان مهر نداریم !
بدون هیچ حرفی از کنارت گذشت.
آن نابینا من بودم
که دلم روشن بود،
اما چشمانم در حسرت دیدار مهر نابینا!
دل نوشته ی باران
دختر پاییز
ای زیبا سرای عشق
دمی بنواز آرامش را
بر دل خسته ام
با ترنم باران مهری آشنا.
دل نوشته ی باران