ترنم باران

بوی شعر... بوی نم خاک هوای تو... مستم کرده است. غزل های شعرم... تو را می سرایم... با ترنم بارانی تازه.

ترنم باران

بوی شعر... بوی نم خاک هوای تو... مستم کرده است. غزل های شعرم... تو را می سرایم... با ترنم بارانی تازه.

مشاعره:نفس های تو...

 

 نفسم بند می آید  

 در هوایی که درد دارد نفس کشیدنت 

                                    جان می دهم 

                                             به دل«باز» ت 

                                                           دلباخته ی  

                                                                 عشق بازی. 

 (شایان شایان) 

................

 

                           نفسم بند می آید  

               در هوایی که نفسهای تو بند می شود.  

                       نفس تو حضور خداست 

                     این بودنت را از من مگیر.  

 

 دل نوشته ی باران 

 

............... 

 

  کاش...  

    هوای نفس کشیدنت بودم 

            که به هر دمی ببوسم قلبی را 

                     که محل اسکان خداست. 

 

 (فاطمه.ب)

  

................

  تو نفس هایم باش  

                که با هر دمی 

                            وجودت را 

                                      بودنت را 

                                           استنشاق کنم.  

  

دل نوشته ی باران

مشاعره: دستهایت را دوست دارم...

 

 دستهایت را دوست دارم 

                           حتی وقتی در بای بای لحظه ی بدرود 

                                                                     برای روزها از دستهایم جدا می ماند. 

  

                                                                                                                 (هاجر.ه) 

                                             .................................................. 

 

 دستهایت را دوست می دارم 

           آنگاه که دستهای پر اشتیاق مرا می گیرند 

                                                   دستان مهرت را 

                                                       به نشانه ی سلام و آغازی دوباره تکان بده 

                                                                                بدرود گفتن را کمی به تاخیر انداز.  

 دل نوشته ی باران

مشاعره: دعا کردم تو را ...

 

 دعا کردم تو را 

             بازم با چشمی که نخوابیده... 

 

 (محمد حاجی زاده) 

 

.....................................................

 

 دعا کردم تو را 

               در نیمه های شب تنهایی ام 

 . 

 دلم را سپردم به دعای سحری  

              که صدای هق هق ام را شنواست 

 . 

 چشمم از بی تابی تو خواب ندیده 

             چشمم همچو دستانم رو به سوی  آسمان امید 

 تو را دعا می کند  

              تو را که عزیز تر از جانی.  

 دل نوشته ی باران

بانوی من

 

 بانوی من ... 

     موج نگاهت  

          مرا به عمق دریای مهربانیت کشانده.  

 با پاهای تاول زده  

         از بی مهری و تنهایی 

                 بر شنهای ساحل دلت قدم نهادم 

                                    با چوبکی از جنس عشق 

                                                        نامم را حک کردم. 

 می دانم می دانم! 

             آنقدر ساحل عشقت پهناور است 

                            که با تمام وجود شنهای دلت را بی حرکت می گذاری 

                                           تا نامم بر هم نخورد 

                                                            زیرا تمام نامهای حک شده را 

                           با تمام وجود نگه داشته ای. 

 

 من دیوانه جزر و مد دریای توام دانستی؟! 

 

تقدیم به مامان زهره عزیزم(خانم حاجیان) 

دل نوشته ی باران

پرنده ی آسمان بهشت

                                                 

 م: مهربانیت رود ایست جاری 

                           بر دلهای خسته. 

 

 ر: روح بزرگت پرنده ی آسمان خدایست 

                           که اوج می گیرد تا آسمان بهشت. 

 

 ت: تمام مهر و وفا و گذشت را 

                           از چشمان آرامت وام گرفته ایم. 

 

 ض: ضامن تمام گناهانم باش 

                          تا شافعم باشی در پیشگاه پروردگار 

 

 ی: یال اسب را دیده ای 

                         که چه زیبا طنازی می کند برای نسیم 

 تو همچو یال اسبی مانی 

                         که در هوای عشق خدایی طنازی می کند.

 

 ای مهربانترین آفرینش 

                         تو رامی ستایم 

                                    که تمام وجودت نشان از خدایی دارد 

                                                                         که در این نزدیکی ایست. 

  

 این دل نوشته تقدیم به آقای مرتضی عطایی عزیز الگوی ایثار و از خود گذشتگی . 

 آقای عطایی یکی ازدوستان خوب مامان زهره عزیزم هستن و یکی از انسانهای بزرگ و خاصی  

 که در سفرم با ایشون آشنا شدم. جانباز شیمیایی که  تنفس شون   مشکل داره برای سلامتیشون 

 دعا کنیم.

 

 دل نوشته ی باران

تشنه ام...

                                          

                                               تشنه ای هستم... 

                                   در بیابان تهی از عشق و دوستی 

                                         تهی از انسانیت و ایثار 

                                           تهی از مهر و وفا 

 به دنبال جرعه ای از عشقم 

     عشقی که مرده است 

عشقی که ذره ذره خشکیده! 

                                          شاید سراب می بینم؟! 

  

                                                                                  تشنه ام ... 

                                                                       تشنه ی روحی که پرواز کند 

                                                                         در سرزمین عشق خدایی 

تشنه ی دوستی 

               مهر  

                  صمیمیت 

                          عشق 

                                    خدایا سیرابم کن از این عشق خدایی ات  

                                                   که انسانیت است. 

 

دل نوشته ی باران

بغضی نا خواسته

  

 

  ای خدای عاشقانه ها 

                دل گرفته ام ابر یست 

                              اما جرات باریدن ندارد 

 . 

 

  بغضی نا خواسته 

               چنگ می زند بر دل زخم خورده ام 

  . 

    

   می فشارد گلویم را 

                      تا ناگفته ها  

                                 خفه شوند  

                                        در سکوتی ممتد. 

 

                                                                                            دل نوشته ی باران           

صبح امید

 

 هر روز نو شدن می طراود 

 صبح امید روشنایی می دهد 

 پنجره احساس را رو به سوی باغ دلم می گشایم 

 گنجشکها آواز خوش عشق خدایی سر می دهند. 

 

 دل نوشته ی باران

گل دوستی

 

 پنجره ی دل را  

 هر روز صبح 

 رو به سوی باغچه احساس می گشایم 

 تا گلهای دوستی را 

 به نظاره نشینم. 

 

 تقدیم به همه دوستای گلم 

 دل نوشته ی باران

ولادت امام سجاد مبارک

 

 ای عابد دشت کربلا 

 ای حامی کودکان صغیر حسین 

 ای تب دار عاشق راه خدا 

 ای شافع من در روز جزا 

 تو چه آیتی از جانب پروردگار 

 که این چنین جهان را مدهوش ساختی؟! 

  .

 زین العابدین... 

 ای بهترین عابد درگاه خدا 

 

 لحظه روئیدن وجود پاکت 

 دو عالم به پایکوبی بر خواستند 

  .

 آواز خوش پرندگان 

 رقص گل سرخ 

 سبزی دشت خزان زده دل 

 همه از آمدنت خبردهند. 

 

 روز روئیدن وجود پاکت را به بهترین ها تبریک می گویم. 

 عیدتون مبارک 

 

 دل نوشته ی باران